آیت الله بهجت (ره):
خوشی و ناخوشی زندگی دنیا میگذرد
آقای کشمیری رحمهالله (۱) دو ساعت از شب گذشته افطار میکرد، و اگر افطارش را که عبارت بود از یک بشقاب که در وسط آن یک لقمه پلو بود، برای ما بیاورند، قطعاً سیر نمیشویم. کم میخوردند و از پرخوری اجتناب میکردند، مگر به عنوان ثانوی؛ مثلاً با میهمان و امثال آن، نظیر زمان حضرت رسول صلیاللهعلیهوآلهوسلم و حضرت امیر علیهالسلام که به چند دانه خرما افطار میکردند.
ولی ما ثروت و سرمایه را در محسوسات میبینیم، لذا اگر به میهمانی دعوت شویم و خورشت نباشد، میگوییم: «به ما اهانت شد».
آقایی به میهمانی دعوت شد، با نان خشک و سکنجبین، بدون چای از او پذیرایی کردند. آری اینان زندگی دنیا را با سادگی و قناعت گذراندند، بااینحال ما چقدر ناشکریم.
مرحوم حاج آقا رضا همدانی (۲) با چراغِ بیتالخلأ (=توالت) مطالعه میکرد. منظورم این است که به غیر این مقید نباشیم؛ زیرا خوشیهای دنیا مقید به زمان و محدود است. بسمالله، این بمبها (۳) که در شهرها میبارد و بلاهای دیگر را تماشا کنید.
خوشی و ناخوشی زندگی دنیا میگذرد و خوشیها و عیش پارسال برای امروز بیفایده است و لذت امروز هم برای فردا بیاثر و خوشی فردا هم برای امروز بیفایده است.
در محضر بهجت، جلد ۱، صفحه ۷۴
۱. آقای سید مرتضی کشمیری رحمهالله صاحب کرامات معروف در کربلا.
۲. فقیه و اصولی بزرگ، آقا رضابنمحمد هادی همدانی نجفی (۱۳۲۲)، صاحب تألیفات متعدد، از جمله «مصباحالفقیه».
۳. که توسط صدامیان بر سر مردم مسلمان ایران میریزد.
آیت_الله_بهجت_ره
آیتالله بهجت (ره) :
حدیث کسا که مثلا شاید بعضیها گفته بودند که اصلاً سندندارد، خدا میداند اگر کسی بشمارد چقدر معجزات در خود همین حدیث کساست! چقدر معجزات! حضرت فاطمه میگوید که خدا به جبرئیل گفت؛ جبرئیل از خدا فلان سؤال را کرد؛ جبرئیل آمد به پدرم فلان [مطلب را گفت]
نمیگوید پدرم گفته است که خدا به جبرئیل گفت. خودش نقل میکند از مقام اعظم ربوبی. اینقدر معجزات توی همین حدیث کسا هست! ای کاش کسی بتواند بشمارد!
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
اگر کسی بخواهد تشنگی و عطش دیـدار همه ائمه و انبیا علیهمالسلام را در وجـود خود تخفیف دهد، زیارت مشاهد مشرفه به منزلۀ ملاقات آنها و دیدار حضرت غایب عجل الله تعالی فرجه الشریف است. آنها در هرجا حاضر و ناظرند.
رحمت واسعه، ویراست سوم، ص٢۶٢
آیت الله العظمی بهجت(رحمه الله علیه)
افضل الناس من شغلته معایبه عن عیوب الناس؛ برترین مردم کسى است که پرداختن به عیوب خود، او را از توجّه به عیوب مردم باز دارد. به فکر خود باشیم، خود را اصلاح کنیم. اگر به خود نرسیدیم و خود را اصلاح نکردیم، نمی توانیم دیگران را اصلاح کنیم.
داروی «عینشینقاف»
هر سال تابستانها میآمد مشهد.
در حرم همراهش شده بودم.
ایستاده زیارت میکرد.
من اما بعد از مدتی خسته میشدم. اینپاوآنپا میکردم.
بیشتر که خسته میشدم، مینشستم.
باز از نشستن خسته میشدم، میایستادم.
اما پیرمرد تمام مدت ایستاده مقابل مرقد مطهر زیارت میکرد و ذکر میگفت.
معمولاً زیارتش دو ساعتی طول میکشید.
یکبار از حرم که بیرون آمدند، از ایشان پرسیدم:
«شما خسته نمیشوید؟! ما که جوانیم، از پا افتادیم!»
جوابی ندادند.
زیارت که تمام میشد، تازه صحنهای حرم امام رضا علیهالسلام شروع میشد،
به صحنها میرفت،
همه را یاد میکرد؛
سر مزار علما میرفت و برایشان فاتحه میخواند.
یک بار از صحن که بیرون آمد،
به من اشاره کرد:
«بیا!»،
از جیبش پولی درآورد و به من داد و گفت:
«برو عطاری، داروی «عینشینقاف» بگیر تا خسته نشوی!»
این بهشت، آن بهشت، ص٣١و٣٢؛ براساس خاطرۀ یکی از همراهان آیت الله بهجت (ره)
#امام_رضا_علیه_السلام #آیت_الله_بهجت_ره