#سبک_زندگی_به_شیوه_آیت_الله_بهجت زمان را با ذکر شکار می‌کرد،
#سبک_زندگی_به_شیوه_آیت_الله_بهجت
زمان را با ذکر شکار می‌کرد،
با ذکر نفس می‌کشید.
در خانه بیشتر ذکر «یا هادی» و «یا الله» را می‌گفت.
گاهی با چشمان بسته، ذکر «یا ستّار» بر لب داشت.
می‌خواست به جایی برود،
هنگامی که از منزل خارج میشد،
زمانی که برای دیدن کسی به اتاق بیرونی می‌رفت، ذکر «یا ستّار» را می‌گفت.
همیشه ذکر می‌گفت.
می‌رفت کتاب بردارد، در همین زمان کوتاه ذکر می‌گفت.
بعد از ذکرِ رکوع و سجود نمازش، «یٰا اَرْحَمَ الرّٰاحِمٖینَ» را زمزمه می‌کرد.
(این بهشت، آن بهشت، ص٢۶؛ بر اساس خاطرۀ حجت‌الاسلام و المسلمین علی بهجت)
تاریخ تکرار میشود
تاریخ تکرار میشود
آیت الله بهجت (ره): انسان هر راهی را بدون تقید و پایبندی به قرآن و سنت برود، روزبهروز تنزل می‌کند و تاریخ، ازجمله قضایای سقیفه و پیامدهای آن، مانند واقعۀ طَف (کربلا)، هر روز تکرار میشود؛ زیرا هر روز حقی غصب یا احقاق میشود و همیشه حق و باطل مثل حسین و یزید وجود دارد و کار مردم هم یا جنگ در کنار یزید یا در رکاب امامحسین علیه‌السلام است. بنابراین، انسان باید هر روز موضع خود را مشخص کند که آیا اهل حق است یا باطل و پیرو آن.
رحمت واسعه، ص١۴٧
#اهمیت_احترام_به_سادات!
#اهمیت_احترام_به_سادات!
در محضر آیت الله بهجت ره:
احترام به سادات و مودّت و محبت به آنها، خیلی سفارش شده است.
بعضی فرموده‌اند بارها اتفاق افتاده با نظر سیدی مخالفت نمودم و چوبش را از جای دیگر خوردم.
بلکه از این بالاتر، پدری که سید بود نقل می‌کرد:
گاهی فرزند خود را به‌عنوان تأدیب کتک می‌زدم، بلافاصله گرفتاری و ناراحتی برایم پیش می‌آمد...
حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام به شخصی که به یکی از سادات بی‌اعتنایی کرده بود ایراد گرفتند. آن شخص عرض کرد:
بی‌اعتنایی من به او، به‌خاطر مخالفت او با شما بود.
حضرت در جواب فرمود: چون او به ما انتساب دارد، نمی‌بایست چنین می‌کردی..!
در محضر بهجت، ج۲، ص۳۰۵
تاریک شده‌ایم!
تاریک شده‌ایم!
آیت‌الله بهجت (ره): بوده‌اند کسانی که اگر معصیت یا خلافی از آنها صادر میشد یا غذای ناپاکی می‌خوردند، متوجه می‌شدند و می‌گفتند: تاریک شدیم، حجابی حاصل شد. و یا می‌گفتند: غذای خانۀ فلانی به ما می‌سازد. بعد معلوم میشد که آنها از صُلحا بوده‌اند، و وقتی طعام افراد لااُبالی را می‌خوردند، خون با مدفوعشان دفع میشد.
اگر کسی پی‌گیری کند و در فکر این شود که در اعمال و اقوال، مراقب باشد و گفتار و کردار خود را نگاه کند که چه می‌کند، و معاصی و مسامحه‌کاری‌ها و سهل‌انگاری‌هایی را که از او سرزده، هر روز حساب کند، عیوب و نقایص خود را با عینک مراقبه و دقت و محاسبه تشخیص می‌دهد و می‌بیند. اما اینکه آنچه را که تقصیر نموده‌ایم، انجام دهیم یا تدارک نکنیم، حسابش جداست.
آقایی را دیدیم که اهل مراقبه بود؛ هرگاه نماز مغرب را به اندازه‌ای که هوا تاریک شود، به تأخیر می‌انداخت، ناراحت میشد. یا اینکه برای وضوی نماز شب موفق نمی‌شد، و یا وقتی حیوانات به او حمله می‌کردند، می‌گفت: این حیوانات می‌گویند چرا نماز را به تأخیر انداختی!
باید انسان مراقب اعمالش باشد، تا نتایج و آثار خوب و بد آنها را ببیند.
در محضر بهجت، ج۲، ص۴۲۶
چرا ما فرق نداریم
چرا ما فرق نداریم
آیت الله بهجت(ره): چنان چه در اتاقی در بسته باشیم و بدانیم که قدرت بزرگی پشت در ایستاده و سخنان ما را ، علیه یا لَه خود می شنود و ضبط می نماید و به موقع علیه ما به اجرا می گذارد ، چقدر حال ما فرق می کند و مواظب سخنان خود می شویم!؟
با اینکه آنها را نمی بینیم ، ولی علم داریم و می دانیم که پشت در هستند ، پس چرا حال ما نسبت به امام زمان (عج) چنین نیست در انجام آنچه بر لَه یا علیه اوست!؟ و با اهل سنت که چنین اعتقادی را ندارند ، فرق نداریم!؟
جناب عشق