اگر علم و عمل با هم شد، دیگر کمبودی نیست...همین که انسان به معلوماتش عمل کرد، دیگر حالت منتظره ای ندارد، بقیه بر عهده خدا است.عاشق مقامات عرفانی و کرامات نباشید، گاهی این جور کارها شما را به جهنم می برد!

ایمان کسانی را که در گرفتاریها ثابت قدم بمانند، تقویت می کند تا هیچ ابتلایی آنها را از پا در نیاورد و با ایمان و ذکر و انس با خدا از دنیا بروند.

به چیزی غیر از توکل و یاد خدا برای انسان، آرامش حاصل نمی شود و چیزی غیر از اعراض و دوری از یاد خدا و غفلت، زندگی را تلخ و ناگوار نمی کند

زهد، با داشتن دنیا منافات ندارد...میزان در زهد، دنیا داشتن یا نداشتن نیست؛ بلکه میزان دل بستن یا نبستن به دنیا است.دنیاپرستان را بنگرید که به چه دل بسته اند و بر سر چه با هم نزاع دارند؛ به دنیایی از کاغذ و مقوا

انبیاء و ائمه(ع) نیامده اند که بگویند مردم از دنیا هیچ بهره ای نداشته باشند؛ بلکه آمده اند طریقه دنیاداری با سعادت و عزت را به ما نشان بدهند