توبه نمی‌کنیم چون خود را بد نمی‌دانیم!
#حوادثی که اتفاق می‌افتد، #نتیجه_کارهای_ماست که بر سر ما می‌آید: «وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدیکُمْ؛ هر #مصیبتی به شما می‌رسد، #به_واسطه #اعمال_شماست». [شوری، ۳۰] آیا نباید به فکر باشیم و از #گناهان گذشته که باعث این همه #بلاها و مصیبت‌ها شده است، #توبه کنیم؟ ولی ما #توبه نمی‌کنیم، چون کارهای خود را بد نمی‌دانیم، و به خود و کارهای خود خوش بین هستیم! آیا در این حوادث و گرفتاری‌ها که از هزار سال پیش به ما خبر داده‌اند، نباید شرح صدر پیدا کنیم و همان‌طور که دستور داده‌اند باشیم؟! که فرموده‌اند: «تَمسکوا بِالأَمْرِ الأولِ؛ به دستور اول تمسک بجویید [و عمل کنید]». [۱] یعنی اینکه به #یقینیات اعتقاد داشته باشیم و به #واضحات و #ضروریات_دینی عمل کنیم، و در موارد شک و تردید احتیاط نماییم، و نیز در مثل این زمانه که #اهل_ایمان به #بلاهای_فراوان مبتلا هستند، چنان‌که دستور داده‌اند، #دعای_فرج را زیاد بخوانیم.
در محضر بهجت، ج ۲، ص ۱۳۹
منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت الله العظمی بهجت (ره)