انسان باید از کمترین فرصتها بهترین توشه را بردارد.
فرصتها را نباید از دست بدهد. فرصتی پیدا میکند میتواند یک لا اله الا الله بگوید, بگوید. میتواند صلوات بفرستد، خب بفرستد. میتواند دو رکعت نماز بخواند، بخواند. استفاده از فرصتها، باید سرلوحه زندگی ما باشد. این زیاد در زندگیهای ما اتفاق میافتد، سر سفره هستیم، سفره تکمیل نشده و ما نشستیم که تکمیل شود، یا رفتند قاشق بیاورند، همه را آوردند قاشق نیست، انسان توجه کند به اینکه این نعمت ها از کیست. البته نه اینکه بلند شوید کنار سفره نماز خواندن، نه اینطور منظور نیست، بلکه یک توجه کردن که این نعمتها از کیست. انسان بهره توحیدی و معرفتی ببرد.