#مقربین_از_شوق_بهشت_جان_سپرده_اند_و_ما...

https://s2.uupload.ir/files/%D9%85%D9%82%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D9%86_xqa.jpg

#مقربین_از_شوق_بهشت_جان_سپرده_اند_و_ما...

آیت الله بهجت ره: خداوند، در قرآن و غیر آن یه حدّی بهشت و بهشتیان را در توصیف بالا برده که اگر کسی از شوق شنیدن آن وفات کند، استبعاد ندارد (بعید نیست)!

آیات جهنم نیز این گونه است «وَ لَهُم مَّقامِعُ مِن حَدیدٍ» (گرزهای آهنین برای آنان فراهم است.) که اگر انسان معاصی خود را در نظر بگبرد و بمیرد ، مستبعد نیست!

 در محضر بهجت

این احساس لذت در نماز ، یک سری مقدمات خارج از نماز دارد، و یک سری مقدمات در خود نماز!

این احساس لذت در نماز ، یک سری مقدمات خارج از نماز دارد، و یک سری مقدمات در خود نماز!

آن چه پیش از نماز و در خارج از نماز باید مورد ملاحظه باشد و عمل شود این است که:

انسان گناه نکند و قلب را سیاه و دل را تیره نکند.

و معصیت، روح را مکدّر می کند و نورانیّت دل را می برد.

و در هنگام خود نماز نیز انسان باید زنجیر و سیمی دور خود بکشد تا غیر خدا داخل نشود یعنی فکرش را از غیر خدا منصرف کند.

برگی از دفتر آفتاب، ص۱۳۳

#آیت_الله_بهجت_ره

آیت‌الله بهجت (ره) :

https://s2.uupload.ir/files/%D8%A2%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%A8%D9%87%D8%AC%D8%AA_5ir8.jpg

آیت‌الله بهجت (ره) :

بلا ، با صدقه رفع می‌شود ؛ اگرچه محکمِ محکم شده باشد. نه اینکه فقط روایت است که صدقه ، دافع بلیات است ؛ نخیر، درایت هم هست.

می‌دانیم که از لطف و احسان است که شارع فرموده: «إِسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَة» (روزی را با صدقه نازل کنید).

گوهرهای حکیمانه، ص١٣٧

دعا‌ی_مهمتر_از_تعجیل_در_فرج

دعا‌ی_مهمتر_از_تعجیل_در_فرج

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:

مهم‌تر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار آن حضرت تا ظهور او می‌باشد؛ زیرا مردن، تنها قطع حیاتِ دنیای چند روزه فانی است، اما بیرون رفتن از عقیده صحیح، موجب هلاکت ابدی از حیات جاوید آخرت و خلود در جهنم است؛ لذا حضرت امیر علیه‌السلام در لیلةُالمَبیت از رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌پرسد: «أَفِی سَلامَةٍ مِنْ دِینِی؟؛ آیا دین من سالم خواهد بود؟».

در محضر بهجت، ج٢، ص١٠١

توبه نمی‌کنیم چون خود را بد نمی‌دانیم!

توبه نمی‌کنیم چون خود را بد نمی‌دانیم!

#حوادثی که اتفاق می‌افتد، #نتیجه_کارهای_ماست که بر سر ما می‌آید: «وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدیکُمْ؛ هر #مصیبتی به شما می‌رسد، #به‌_واسطه #اعمال_شماست». [شوری، ۳۰] آیا نباید به فکر باشیم و از #گناهان گذشته که باعث این همه #بلاها و مصیبت‌ها شده است، #توبه کنیم؟ ولی ما #توبه نمی‌کنیم، چون کارهای خود را بد نمی‌دانیم، و به خود و کارهای خود خوش بین هستیم! آیا در این حوادث و گرفتاری‌ها که از هزار سال پیش به ما خبر داده‌اند، نباید شرح صدر پیدا کنیم و همان‌طور که دستور داده‌اند باشیم؟! که فرموده‌اند: «تَمسکوا بِالأَمْرِ الأولِ؛ به دستور اول تمسک بجویید [و عمل کنید]». [۱] یعنی اینکه به #یقینیات اعتقاد داشته باشیم و به #واضحات و #ضروریات_دینی عمل کنیم، و در موارد شک و تردید احتیاط نماییم، و نیز در مثل این زمانه که #اهل_ایمان به #بلاهای_فراوان مبتلا هستند، چنان‌که دستور داده‌اند، #دعای_فرج را زیاد بخوانیم.

در محضر بهجت، ج ۲، ص ۱۳۹

منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره)